ბოლო კვირების განმავლობაში, კლიმატის ხელშეკრულება გაცილებით განხილული თემაა. ამასთან, ბევრი ადამიანისთვის გაუგებარია, რას გულისხმობს კლიმატის ხელშეკრულება კონკრეტულად რას ნიშნავს ეს ხელშეკრულება. ეს ყველაფერი პარიზის კლიმატის ხელშეკრულებით დაიწყო. ეს არის შეთანხმება მსოფლიოს თითქმის ყველა ქვეყანას შორის, შეჩერდეს კლიმატის ცვლილებები და შეზღუდავს გლობალური დათბობა. ეს შეთანხმება ძალაში შედის 2020 წელს. პარიზის კლიმატის ხელშეკრულებიდან მიზნების მისაღწევად, ნიდერლანდებში უნდა გაფორმდეს გარკვეული ხელშეკრულებები. ეს ხელშეკრულებები ჩაიწერება ჰოლანდიის კლიმატის ხელშეკრულებაში. ჰოლანდიის კლიმატის ხელშეკრულების მთავარი მიზანია 2030 წლისთვის ნიდერლანდებში თითქმის ორმოცდაათი პროცენტით ნაკლები სათბურის გაზების გამოყოფა, ვიდრე ჩვენ გამოვტოვეთ 1990 წელს. განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა CO2– ის ემისიის შემცირებას. სხვადასხვა მხარეა ჩართული კლიმატის ხელშეკრულების რეალიზაციაში. ეს ეხება, მაგალითად, სამთავრობო ორგანოებს, პროფკავშირებს და გარემოსდაცვით ორგანიზაციებს. ეს მხარეები იყოფა სხვადასხვა დარგობრივი ცხრილების მიხედვით, კერძოდ ელექტროენერგია, ურბანიზებული გარემო, მრეწველობა, სოფლის მეურნეობა და მიწათსარგებლობა და მობილურობა.
Paris კლიმატის შეთანხმება
პარიზის კლიმატის ხელშეკრულებიდან გამომდინარე მიზნების მისაღწევად, საჭიროა გარკვეული ზომების მიღება. ნათელია, რომ ამგვარი ზომები ხარჯებთან იქნება დაკავშირებული. პრინციპია, რომ CO2- ზე ნაკლები ემისიაზე გადასვლა ყველასთვის ხელმისაწვდომი და ხელმისაწვდომი უნდა იყოს. ხარჯები თანაბრად უნდა განაწილდეს, რათა განსახორციელებელი ზომების მხარდაჭერა შეინარჩუნოს. თითოეულ დარგობრივ ცხრილს მიეცა დავალება, რომ გადაეცა რიგი ტონა CO2. საბოლოოდ, ამან უნდა გამოიწვიოს ეროვნული კლიმატის შეთანხმება. ამ დროისთვის შედგენილია დროებითი კლიმატის ხელშეკრულება. ამასთან, ყველა მხარე, რომელიც მონაწილეობდა მოლაპარაკებებში, ამჟამად მზად არ არის ხელი მოაწეროს ამ შეთანხმებას. სხვათა შორის, მრავალი გარემოსდაცვითი ორგანიზაცია და ჰოლანდიური FNV არ ეთანხმებიან შეთანხმებებს, როგორც დადგენილია დროებითი კლიმატის ხელშეკრულებაში. ეს უკმაყოფილება ძირითადად ეხება ინდუსტრიის დარგობრივი ცხრილიდან შემოთავაზებულ წინადადებებს. ზემოხსენებული ორგანიზაციების თანახმად, ბიზნეს-სექტორი პრობლემებს უფრო სერიოზულად უნდა გაუმკლავდეს, რა თქმა უნდა, რადგან ინდუსტრიის სექტორი პასუხისმგებელია სათბურის გაზების ემისიის დიდ ნაწილზე. ამ მომენტში, რიგითი მოქალაქე უფრო მეტად დაუპირისპირდებოდა ხარჯებს და შედეგებს, ვიდრე ინდუსტრია გახდებოდა. ორგანიზაციები, რომლებიც უარს აცხადებენ ხელმოწერაზე, არ ეთანხმებიან შემოთავაზებულ ზომებს. თუ დროებითი შეთანხმება არ შეიცვალა, ყველა ორგანიზაცია არ დააყენებს თავის ხელმოწერას საბოლოო შეთანხმებაზე. უფრო მეტიც, დროებითი კლიმატის ხელშეკრულებიდან შემოთავაზებული ზომები ჯერ კიდევ უნდა იყოს გათვლილი და ჰოლანდიის სენატი და ნიდერლანდების წარმომადგენელთა პალატა ჯერ კიდევ უნდა შეთანხმდნენ შემოთავაზებულ შეთანხმებაზე. ამრიგად, ნათელია, რომ ხანგრძლივმა მოლაპარაკებებმა კლიმატის ხელშეკრულებასთან დაკავშირებით ჯერ კიდევ არ გამოიწვია დამაკმაყოფილებელი შედეგი და რომ მას გარკვეული დრო დასჭირდეს გარკვეული კლიმატის შეთანხმების მიღწევამდე.